Маргарыта ТАРАСЕВІЧ,
музычны кіраўнік
ДУА “Яслі-сад № 83 г. Гродна”
Мэта: выклікаць цікавасць да свята. Выхоўваць павагу да ўсяго роднага, беларускага.
Матэрыял і абсталяванне: музычны рэпертуар, музычныя інструменты, ручнікі.
Папярэдняя работа: гутарка пра свята, развучванне вершаў, песні, танца, аркестра, казачнай пастаноўкі “Падарожнікі”.
Ход забавы
Зала святочна ўпрыгожана ў беларускіх традыцыях. Гучыць беларуская музыка.
Дзеці ўваходзяць у залу.
Вядучы:
Хто забыў сваіх продкаў – сябе губляе. Хто забыў сваю мову – усё згубіў.
21 лютага адзначаецца Дзень роднай мовы. І вельмі дрэнна, калі чалавек пачынае забывацца на сваю мову, не шануе яе.
На фоне ціхай музыкі дзіця чытае верш Ніла Гілевіча.
Дзіця:
Як ты дорага мне, мая родная мова!
Мілагучнае, звонкае, спеўнае слова!
Ты калісьці з калыскі мяне падымала
І вучыла ў бацькоў на руках гаварыць.
У жыцці маім слова найпершае “мама”.
І цяпер для мяне сама міла гучыць.
Вядучы: Чалавеку трэба шмат чаго ведаць. Трэба ведаць сваю мову і іншыя мовы, свае казкі і казкі іншых народаў. Трэба ведаць танцы свае і танцы іншых народаў. Найлепш і найперш трэба ведаць усё роднае.
Танец з ручнікамі “Беларусы мы”
Вядучы: А як нам лепш вывучыць беларускую мову? Трэба прыслухоўвацца да роднай мовы і ўбіраць усё самае цікавае, што засталося нам у спадчыну.
Дзіця:
Мова родная мая ты,
Што і дзедавай была!
Мова мамы, мова таты,
Мова нашага сяла!
Ты звініш, калі я ўранку
Чую песні за акном,
І журчыш, як бае байку
Мне бабуля перад сном.
Вядучы: А ці любіце вы жарты, ці ўмееце вы адгадваць загадкі?
Дзеці: Так.
Вядучы: Слухайце ўважліва.
Пад імі блытаюцца, калі замінаюць, іх бяруць у рукі, калі хутка ўцякаюць. (Ногі)
У няўмелага, нязграбнага чалавека яны дзіравыя, у майстра залатыя. (Рукі)
За яго можна вадзіць, з ім можна застацца, калі падмануты. Ім можна кляваць. (Нос)
На іх іншы раз лепей не паказвацца, з іх могуць сыпацца іскры. (Вочы)
Вядучы: Малайцы! Сапраўды, умееце адгадваць загадкі. Ну, а зараз перапынак! Вы ўбачыце пастаноўку беларускай народнай казкі “Падарожнікі”.
Выходзяць тры падарожнікі (дзеці)
Вядучы: Ці то полем, ці то лесам ішлі тры падарожнікі. Ішлі яны тры дні і тры ночы, ды яшчэ паўдня. Прытаміліся. Прыселі. Раптам чуюць – спявае нехта. Прыслухаўся першы:
1-е дзіця: Відаць, жаўранак.
2-е дзіця: Не, гэта лес шуміць.
Вядучы: А трэці прыпаў вухам да зямлі і прашаптаў:
3-е дзіця: Ды гэта ж зямля наша спявае.
Вядучы: Вось якая яна, наша зямля беларуская. Таму ў нас песні такія прыгожыя.
Песня “Беларусь мая”
Вядучы: А ці любіце вы гуляць?
У духоўнай спадчыне нашага народа ёсць такія скарбы, якім суджана жыць стагоддзі і здзіўляць сваёй мудрасцю многія пакаленні. Сярод іх – беларускія народныя гульні.
Гульня “Адгадай, чый галасок”
Дзеці ўтвараюць круг. Адзін з гульцoў становіцца пасярэдзіне яго i закрывае вочы.
Дзеці:
Сталі ў круг, i – раз – два – тры!
Павярнуліся, сябры! На апошнія словы ўсе паварочваюцца вакол сябе i спяваюць:
А як скажам – скок, скок, скок… (Словы “скок, скок, скок” спявае ці гаворыць той, каму загадзя прапануе вядучы).
Адгадай, чый галасок. (Гэтыя словы спяваюць усе дзеці).
Дзіця, што стаіць у цэнтры з закрытымі вачыма, павінна адгадаць, хто праспяваў словы “скок, скок, скок”. Той, каго пазналі, ідзе на сярэдзіну круга.
Вядучы: А зараз прапануем вам паўдзельнічаць у аркестры.
Аркестр “Саўка ды Грышка”
Вядучы: Даражэнькія дзеці! Шануйце родную мову, яна наш скарб, якім мы павінны ганарыцца і ніколі не адракацца. А зараз пойдзем у групу.
Дзеці пад музыку выходзяць з залы.
Предложить публикацию