Дзіця нараджаецца даследчыкам. Што такое? чаму? навошта? –такія пытанні ад дзяцей штодня чуюць дарослыя. Чым старэйшым становіцца дзіця, тым больш яно хоча разабрацца ў навакольным свеце, зразумець тое, што яму цікава. Прага да новых уражанняў, цікаўнасць, пастаяннае імкненне назіраць і эксперыментаваць закладзена ў ім прыродай.
Так, адна з групп ясляў-сада № 6 Светлагорска на нейкі час ператварылася ў сапраўдную навукова-даследчую лабараторыю. А ўсё пачалося з выказвання аднаго з выхаванцаў. “Я вырасту і буду, як тата, вырабляць паперу”, – заявіў ён аднойчы раніцай. І адразу пасыпаліся пытанні ад сяброў: як? з чаго? навошта? Творчы і ініцыятыўны выхавальнік Алена Грыбанава тут жа падхапіла ідэю і прапанавала дзецям не чакаць доўгія гады сталення, а паспрабаваць вырабіць самім паперу зараз.
Дзеці ў дзіцячым садзе вельмі любяць маляваць, размалёўваць, выразаць, майстраваць вырабы з паперы, але ў той жа час вельмі нядбайна ставяцца да яе. У групе штодня назапашваецца вялікая колькасць папяровых адходаў, якія папросту выкідваюцца. Было прапанавана паспрабаваць ва ўмовах дзіцячага садка выкарыстоўваць гэтыя адходы для другаснага атрымання паперы. І праца закіпела. Выхаванцы даведаліся, якія ёсць спосабы атрымання паперы, навошта трэба берагчы лес, што такое макулатура і, самае галоўнае, як з яе можна зрабіць паперу.
Працэс вырабу заняў не адзін дзень, і гэта яшчэ больш падагравала цікавасць дзяцей і жаданне дамагчыся запланаванага выніку.
У першы дзень трэба было разарваць паперу на дробныя кавалачкі і, змясціўшы іх у таз, заліць цёплай водой і пакінуць на ноч. На наступны дзень вымачаную паперу размалолі ў блендары і атрымалі пульпу. Засталася справа за малым: выкласці пульпу роўным пластом, адціснуць качалкай лішнюю ваду і высушыць. На ўсё гэта спатрэбіліся яшчэ адны суткі. Атрымалася рукатворная папера, якая, вядома ж, непадобная на паперу машыннай выдзелкі, і з пункту гледжання тэхнічных стандартаў яна горш: больш тоўстая, меньш гладкая і трывалая. Але яна абсалютна эксклюзіўная, двух аднолькавых лістоў не атрымалася, што дазволіла працэсу вырабу паперы ператварыцца з рамяства ў мастацтва.
А заўтра малых чакае новы дзень і новыя адкрыцці.
– Самае патрэбнае і карыснае для дзяцей – гэта пазнанне рэчаў, над якімі яны задумваюцца, – упэўнена Алена Васільеўна. – Я хачу бачыць сваіх выхаванцаў дапытлівымі, гаваркімі, здольнымі, самастойнымі, творчымі асобамі. Дзіця-дашкольнік актыўна імкнецца даведацца пра навакольны свет як мага больш. Дапамагчы яму ў гэтым, накіраваць і развіць яго пазнавальны інтарэс і актыўнасць – адна з задач маёй працы ў дзіцячым садзе.
Алена ШУСТ,
загадчык ясляў-сада № 6 Светлагорска
Предложить публикацию